Skip to main content

บางวัน

คอลัมน์/ชุมชน






 


 



เชียงใหม่ในฤดูฝน


รถไฟแล่นจอดในราง-แล้วหยุด


ภูเขาปรากฏอยู่ปลายสายตา


ใจกระหวัดถามว่า


ที่นี่ ใช่ไหม  บ้าน?


ที่นี่ ใช่ไหม


บ้าน?


 


                                                            



ซอมพอต้นหนึ่ง


ออกดอกแนบติดผืนดิน


น่าแปลกใจนัก


สิ่งซึ่งเคยเห็นว่าสูงและห่างไกล


ขณะนี้ใกล้กันเพียงปลายนิ้ว


แต่กลับไม่คิด แม้เพียงจะเด็ดดอม


 



ตู้ไปรษณีย์เปียกฝน


แต่โปสการ์ดปลอดภัย


หมึกสีน้ำเงินเลอะเลือน


แต่ยังจำลายมือได้


ฉันอ่านจดหมายด้วยใจเป็นสุข


จากผู้ส่งซึ่งครั้งหนึ่ง


เราเคยใช้ชีวิตด้วยกัน


อดีต - กับ - อนาคต


ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่ได้อยู่กับเราขณะนี้


 



แมวน้อยรอคอยอยู่หน้าบ้าน


เหมือนรู้ว่าฉันกลับจากเดินทางไกล


ร้องเสียงดัง


กระโดดรอบๆ ไปมา


ฤดูฝนใหม่ปีนี้


ค้นพบความสัมพันธ์กับแมว


เรารักกัน รู้สึกถึงการเป็นเจ้าของ


แต่ไม่อาจปิดกั้นอิสระ


ของการใช้ชีวิตกันและกันได้


 



ข้าวเหนียวร้อนๆ


แสดงความอุดมของผืนดินอยู่ในกระติกไม้ไผ่สาน


น้ำพริกในห่อใบตอง


เทียบเคียง


เสมือนบทกวีบทใหญ่


บอกผ่านการเดินทางของคนตัวเล็กๆ


ด้วยชีวิตประจำวัน


 



คุณลุงคนเดิม


ผ่านหน้าบ้านไปในเวลาเดิม


จักรยานของเขาคันเดิม


ในชุดเสื้อผ้าคุ้นตา


ผ่านฉัน - กับถ้วยกาแฟ


บนเก้าอี้ตัวเดิม


หน้าบ้านที่เราไม่ใช่เจ้าของ


 



หัวใจออกเดินทาง


อีกครั้ง