ข้างถนน

ไงเล่าโลกตัวดี...
ค่ำคืนนี้ข้านอนกร่างข้างถนน
ความเหน็บหนาวรวดร้าวใจไร้ตัวตน
แต่ยังทนต้องเจ็บเก็บน้ำตา

ไงเล่าเจ้าหัวใจ...
ที่เป็นไป... จริงหรือไรไม่หนักหนา
หรือเจ้าทนจำเจ็บจนด้านชา

ใช้เวลาเพียงให้ช้ำย้ำความจริง

ไงเล่าสังคมเสื่อม...
มองความเหลื่อมความล้ำด้วยเฉยนิ่ง
เมื่อข้าไร้มุมใดให้แอบอิง
เจ้ากลับยิ่งดูดาย...มลายใจ

ไงเล่าใกล้เช้าตรู่...
ข้ายังอยู่กับความหลัง...แต่ครั้งไหน
เพียงอดีต+ปัจจุบัน  นั้นเป็นไป
อนาคตเติมอย่างไร...ใครตอบที
 
ไงเล่าโลกตัวดี...
ค่ำคืนนี้กับความฝันอันสุขขี
ฝันถึงโลกอันสดใส ไม่ย่ำยี
ค่ำคืนนี้เมื่อผ่านไป...ไร้ความจริง
                       

                                    รชา...