เรื่องกวดวิชาเป็นทุกข์ของแผ่นดิน   เป็นทุกข์ของพ่อแม่ทุกคน    ถึงเวลานี้แล้วอยากให้ผู้ที่รับผิดชอบการปฏิรูปการศึกษาของชาติเร่งจัดการเรื่องนี้ให้เร็วกว่าเรื่องอื่น 

เพราะเสาร์อาทิตย์นี้ลูกผมจะไปเรียนพิเศษอีกแล้ว

การไปกวดวิชาหรือไปเรียนพิเศษเป็นเรื่องที่ทำให้พ่อแม่เสียเงิน   และครอบครัวเสียเวลาที่จะอยู่ร่วมกัน  มีแต่เสียกับเสีย  เรียกว่าเสียสองต่อ

ส่วนที่ได้คือเด็กบางคนจะเข้าโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยที่ต้องการได้สำเร็จ    แต่เด็กส่วนใหญ่ยังคงต้องผิดหวัง     เข้าข่ายหมดเงินกวดวิชาไปเป็นแสนก็ยังไม่ได้อะไร

เรื่องกวดวิชากำลังทำลายครอบครัวทุกครอบครัว ทุกเย็น และทุกสัปดาห์   แก้ไขพรุ่งนี้ก็จะได้กำไรพรุ่งนี้     ล่าสุดได้ยินรัฐบาลว่าจะให้วันอาทิตย์เป็นวันครอบครัว   จะเป็นได้ไงก็ใครๆ ต้องไปเรียนพิเศษ    ในวงเล็บ (พ่อแม่ก็ต้องไปหาเงินมาจ่ายค่าเรียนพิเศษก่อนจ้า)

 "ไม่เรียนไม่ได้หรือครับ" ผมถามคุณแม่ที่ป่วยด้วยโรคเครียดรายหนึ่ง  ถามเพื่อการรักษาเท่านั้นแหละครับ     รู้คำตอบอยู่แล้วเพราะลูกหมอก็เรียน

 "ลูกคนโตไม่เรียนพิเศษเลยค่ะ!  ได้เกรด 4 ตลอด!  แต่พอไปสอบเข้ามอหนึ่งที่จังหวัดกลับสอบไม่ได้!" คุณแม่มีอารมณ์ โปรดสังเกตอัศเจรีย์สามตัว "ตอนนี้ดิชั้นขับรถวันละร้อยยี่สิบกิโล ทุกเสาร์อาทิตย์ พาลูกคนเล็กมาเรียนพิเศษ    ไม่ไว้ใจครูที่บ้านนอกอีกแล้ว" 

สรุปว่าการเรียนพิเศษเป็นทุกข์ของปวงชน

การเรียนพิเศษยังเกี่ยวพันกับรถมอเตอร์ไซค์อีกด้วย  แถวบ้านนอกที่ผมอาศัยอยู่เรียกว่ารถเครื่อง  ธรรมเนียมการตั้งรางวัลเรียนดีให้ลูกด้วยรถเครื่องเป็นเรื่องธรรมดาๆ พบบ่อยๆ  ทำกันหลายครัวเรือน   เด็กๆ บ้านนอกทุกคนชอบรถเครื่องและอยากได้รถเครื่องกันทั้งนั้น

แถวบ้านผมอายุ 15 ก็ทำใบขับขี่รถเครื่องได้   ไม่ทราบว่าแถวบ้านคนอื่นเป็นหรือเปล่า     และแถวประเทศอื่นเป็นหรือเปล่า

เวลาเด็กได้รถเครื่อง เด็กก็จะเอารถเครื่องไปเรียนพิเศษเองได้ ทุ่นแรงพ่อแม่ไปเยอะไม่ต้องขับรถไปส่ง ในวงเล็บ(จะได้แยกทางไปหาเงินมาจ่ายค่าเรียนพิเศษไง)

ปัญหาที่ตามมาคือพวกเขาเรียนพิเศษเสร็จแล้วไม่ยอมกลับบ้าน  ขี่รถไปไหนต่อไหนอีกก็ไม่รู้กว่าจะกลับถึงบ้านเลยเวลาเลิกเรียนพิเศษไปหลายชั่วโมง

กลายเป็นปัญหาสังคมอีกชุดหนึ่ง

ถึงว่าบ้านเราปัญหาทุกเรื่องในสังคมเชื่อมโยงกันไปหมด   เฉพาะบทความนี้เขียนมาแป๊บเดียวเชื่อมไปแล้วหลายเรื่อง   ลองไล่ดูนะครับเรียนพิเศษ--พ่อแม่ไปหาเงิน--วันครอบครัว--ขี่รถเครื่องตั้งแต่อายุ15--พากันเที่ยวด้วยรถเครื่อง--แถมเรื่องไม่ใส่หมวกกันน็อคเอาเพื่อนซ้อนอีก 2 อีก 3 ด้วยก็ได้

ความเชื่อมโยงนี้เป็นร่างแห  เรียกว่าเริ่มที่จุดไหนก่อนก็ไปถึงกันได้หมด  จนไม่รู้ว่าอะไรเป็นเหตุ   อะไรเป็นผล   บางท่านว่าทุกอย่างเป็นเหตุพอๆ กับเป็นผลได้ทั้งนั้น  เพราะเป็นร่างแหเช่นนี้เองกระมัง    ลิงถึงแก้ไม่สำเร็จสักที

เนื่องจากผมไม่ชอบการเรียนพิเศษมากๆ  ผมจึงสมัครใจชี้นิ้วกล่าวหาว่าต้องใช่การเรียนพิเศษแหงๆ เลยที่เป็นบ่อเกิดของความทุกข์ทั้งมวลในสังคม

เชียร์ให้ลิงแก้แหหันมาแก้ไขเรื่องเรียนพิเศษก่อนเลยนะครับ

แก้พรุ่งนี้    สุดสัปดาห์นี้จะได้อยู่กับลูกเสียที