คารวะ

ไม่ได้ขี่จักรยานนานหลายเดือน

แต่แล้ว

ฤดูกาลใหม่ก็มาถึงอีกแล้ว

ยามเช้า

ขับไล่ความง่วงงุนด้วยกาแฟ

สะลึมสะลือออกจากบ้าน

ครั้นอยู่บนอาน

ฉันก็เปลี่ยนไป

โลกสวยทุกหนแห่ง ยามจ้องมอง

สูดลมหายใจ

ชื้น ชื่น เย็น

สองขาปั่นตามจังหวะหัวใจ

หมุน

อุ่น

แดดหรือเหงื่อ

หรือสิ่งใด?

ถนนสายเดิม

คดโค้ง พาเราเลาะล่อง

ท่องไปกับความวกเวียน สูง ต่ำ

แต่ยามผินหน้า

สายตาปะทะหมู่ดวงดอกไม้

หญ้า

ละอองน้ำค้าง

แมลงเล็กๆ บนขอบไหล่ทาง

ดอกไม้มากมายที่ไม่รู้จักชื่อ

มิอาจเอ่ยนาม

จะมีทางอื่นใด

นอกจากต้องลงไป

คารวะ.