ชวนมารักกัน ตอน 2 มีแต่เธอเท่านั้น

ชาช่าชอบขึ้นไปนอนบนเตียงนอนเล่น

"มันไม่ใช่ที่ของแกนะชาช่า นั่นมันที่ของเขา"  ฉันพูดกับชาช่า เพื่อให้เขาได้ยินและหวังว่าเขาจะพูดว่า ช่างมันเถอะ ไม่เป็นไร แต่เขานิ่งเงียบ 

ชาช่าไม่ได้นอนธรรมดา มันหนุนหมอนของเขาด้วย

"ดูซิพี่มันนอนสบาย จนต้องเกรงใจมัน ไม่กล้ารบกวน" ฉันพูดให้เขาเห็นเป็นเรื่องขำ แต่เขาเพียงแต่ยิ้มนิดเดียว

เขาไม่ได้บ่นว่าอะไร เมื่อชาช่าลุกขึ้น เขาเอาผ้ามาปัดๆ และนอนต่อได้อย่างสบายๆ ไม่เดือดร้อน แต่แล้วก็ถึงวันที่เขาเดือดร้อนขึ้นมา เมื่อถุงเท้าหายไป มันชอบเอาถุงเท้าของเขาไปกัดเล่น มันไม่เคยกัดขาด เมื่อเห็นมันเล่น เราก็ผลัดกันไปเก็บไว้ที่เดิม  แต่ครั้งนี้มันเอาไปซ่อนเอาไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ หาไม่เจอ

"รู้มาว่าพวกนี้ชอบเล่นรองเท้าถุงเท้าเพราะมันมีกลิ่นของเจ้าของ  มันรักเจ้าของรองเท้า  มันรู้สึกอบอุ่นที่ได้อยู่ใกล้กลิ่น ชอบนอนใกล้ ๆ รองเท้าเจ้าของ"

ฉันบอกเขาว่ามันรักเขานั่นเอง มันจึงเอาถุงเท้าของเขาไปเล่น เขาพยักหน้าและก้มหาถุงเท้าอีกข้างหนึ่งต่อ และพบว่ามันเอาไปซุกเอาไว้ข้างบ้าน

"มันชอบมานอนแถวนี้แหละพี่ ตรงนี้มันเย็นไง มันชอบที่เย็น ๆ ต่อไปอะไรหายเราก็มาหาแถวนี้"

"มีหมูอยู่ด้วย กระดูกหมูก็มี" เขาว่า

"อ๋อ มันตุนอาหารนะพี่ พวกนี้ฉลาด รู้จักตุนอาหารไว้กิน รู้จักถนอมอาหารด้วย "

"ต่อไปก็ให้มันกินแค่พอดี ๆ แล้วกัน ไม่ต้องให้จนเหลือให้มันตุน รู้จักถนอมอาหารอะไรเหม็นเน่าล่ะไม่ว่า" เขาว่าพลางเอาเสื้อปิดจมูก เขี่ยอาหารเน่าไปทิ้งใต้ต้นไม้

ผ่านไปอีกสองวัน คราวนี้ฉันจะบอกว่า พวกมันชอบกลิ่นของเขา มันรักเขาไม่ได้แล้ว เพราะสิ่งที่หายไปคือยาขัดรองเท้ากับแปรง  เขาไปตามพบว่าแปรงอยู่ข้างประตูบ้าน แต่ยาขัดรองเท้าอยู่ไหนไม่รู้ คราวนี้เขาบ่นว่า "รำคาญ" เสียงหนักแน่นแต่มีอารมณ์ ฉันต้องออกไปส่องไฟหายาขัดรองเท้าและก็พบมันซุกเอาไว้ใต้ต้นไม้

"ไม่เป็นไร  พรุ่งนี้จะหาชั้นวางของสูงๆ ที่มันเขย่งขึ้นไม่ถึง ตัวมันเตี้ยนิดเดียว ถุงเท้าก็ทำราวสูงตาก ดีด้วยจะได้จัดหน้าบ้านที่วางของให้เรียบร้อยเสียที"

ของหอมของเรากับของหอมของมันต่างกัน ของเหม็นของเราอาจจะเป็นของหอมสุด ๆ ของพวกมันก็ได้

วันหนึ่งกลิ่นที่สุดแสนจะเหลือทนก็ถูกลากเข้ามาในบ้าน เอามาทิ้งไว้ข้างกระถางดอกไม้ เป็นถุงสีเหลือง ชุมชนที่นี้หรือที่ไหนก็ตามมีของสกปรกพวกขยะซุกซ่อนเอาไว้เยอะ มันถูกทิ้งเอาไว้ตรงโน้นบ้างตรงนี้บ้าง ตามถนน ตามที่ว่างเปล่าจะมีคนแอบเอาขยะไปซุกไปทิ้งเอาไว้ 

เมืองแห่งนี้มีปัญหาเรื่องขยะที่ไหน ๆ ก็มีแต่ขยะ เพราะเป็นเมืองท่องเที่ยวที่ส่งเสริมเรื่องการท่องเที่ยวแต่ไม่ได้มีวิธีการจัดการกับขยะที่มากับการท่องเที่ยว ไม่มีระบบการจัดเก็บและการทำลายที่ดี นอกจากทิ้งซุกไว้ตามที่ต่าง ๆ แล้วก็มีการเผา คนที่เผาก็ไม่รู้ว่าอะไรควรเผาไม่ควรเผา และควรเผาเวลาไหน บางวันจะได้กลิ่นยางไหม้จนเวียนหัวตาลาย  คนแก่ถึงขั้นตายได้

พวกชาช่าแอบหนีออกเที่ยวนอกบ้าน  ตรงขอบรั้วประตูบ้าน มีช่องห่างเล็กๆ  ถ้าปิดประตูไม่สนิท พวกมันจะทำตัวลีบ ค่อยคืบตัวลอดออกไป วันนี้คงจะไปไกลจนเจอกองขยะจึงลากมา

"ชาช่าแกต้องรู้ว่า มันเป็นงานที่ใหญ่เกินกว่าแกจะจัดการได้ งานขยะในเมืองเชียงใหม่ เป็นงานท้าทายความสามารถของผู้นำมาก เช่นเดียวกับงานการจาราจรในกรุงเทพฯเมืองหลวง"

เขามาช่วย เอาถุงสีเหลืองออกไปจากบ้าน พลางบ่นว่า สงสัยขี้เด็ก 

ฉันจับพวกมันอาบน้ำ เอาสายยางฉัดเข้าไปในปากมันด้วย ล้างปากให้มัน และตามด้วยกรอกน้ำผสมยาสีฟันวิเศษนิยมให้มันกินเข้าไป  ฉันคิดเอาเองว่า ยาสีฟันไม่เป็นอันตรายใด ๆ และน้ำยาที่ตกค้างก็จะช่วยให้ปากมันสะอาดขึ้น 

"ถือว่าเป็นการอาบน้ำให้พวกมัน และทำความสะอาดพื้นหน้าบ้านครั้งใหญ่"

ครอบครัวสุขสันต์วิ่งเล่นกันสนุกสนานทั้งที่ขนยังไม่แห้ง ไม่ได้วิ่งเปล่า ๆ เกลือกกลิ้นไปตามพื้นด้วย เจ้าตัวเล็กสองตัวได้เสื้อยืดตัวหนึ่งกัดคนละข้างแล้วดึงกันไปดึงกันมา

"ว้ายเสื้อยืดตัวโปรด"  ฉันบอกให้มันปล่อย พออีกตัวปล่อยอีกตัวก็พาเสื้อวิ่ง อีกตัววิ่งไล่ตามและก็ไปดึงกันไปดึงกันมาเหมือนเดิม

แม้ว่ามันจะสร้างความวุ่นวายแต่เราก็สนุกสนาน และเราได้อยู่บ้านมากขึ้น เพราะเป็นห่วงมัน ไม่อยากทิ้งมันไว้เพราะทุกครั้งที่กลับมา พบว่าพวกมันนั่งเรียงหน้ากันทั้งสี่ตัว อยู่ที่ประตูบ้านด้านใน มันรอคอยอย่างจริงจัง   แต่ปัญหาที่แท้จริงของพวกมันก็คืออาหาร

การได้ครอบครัวชาช่ามาถือว่าเป็นโชคแห่งภาระ ไม่เช่นนั้นเราคงจะไม่มีเรื่องบันเทิงเลย เพราะบ้านเรากำลังประสบกับปัญหามากมาย ทั้งที่อยู่อาศัยแห่งใหม่ที่ไม่คุ้นเคย  ปัญหาการงานและการเงิน มิตรที่รักหน่ายหนี เพื่อนที่ดีห่างหาย กลายเป็นบุคคลล้มเหลว