จดหมาย....รัก...ของนายดอกไม้

ร้านดอกไม้   ใต้ตึกที่ทำงานคุณพวง

คุณราชพฤกษ์

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยยย.....  มัวแต่สนุกอยู่กับการเป็นสลับสับเปลี่ยนเป็นนายดอกไม้กับตนเองเพื่อตามหารักแท้น่ะ  ระวังเถอะ น้ำตาจะเช็ดหัวเข่า 

รู้ตัวหรือเปล่าว่าข้าศึกกำลังใช้กลยุทธ์ทะลวงจุดยุทธศาสตร์ของคุณเข้าไปทุกขณะ   ผู้พันพู่ฯ น่ะเขากำลังตามสืบเรื่องราวอดีตรักฝังใจของคุณพวงชมพู  เพื่อนำไปจัดแจงให้ผู้หมวดโกมุทเป็นนายตะล๊อกต๊อกแต๊กได้สมจริงยิ่งขึ้น  แล้วตอนนี้เขาก็ได้ข้อมูลไปเกือบ 80 % เชียวนะ

ตอนนี้เขาสืบมาถึงเรื่องดอกไม้ในดวงใจคุณพวงแล้วด้วย  คุณว่าไหม คุณพวงเขาคงชอบนายตะล๊อกต๊อกแต๊กเอาการอยู่เหมือนกัน   ดู แก้มเขาแดงกว่าปากเสียอีก  แถมยังขวยอายได้งามจับใจตอนที่บอกพ่อว่าชอบกุหลาบสีแดงน่ะ      น่ารัก....ซะไม่มี    เพราะอย่างนี้กระมังนายดอกไม้ถึงอดใจไม่อยู่หาโอกาสให้คุณพวง แต๊ะอั๋งตัวเองอยู่บ่อย ๆ เดี๋ยวชน เดี๋ยวสะดุด  จมูกกับแก้มก็เฉี่ยวกันไปมาหลายครั้ง  จนคุณพวงของคุณน่ะเฉาหมดแล้ว

แต่คิดอีกที  ถ้าผมเป็นคุณนะ คุณราชพฤกษ์ ผมก็คงสนุกไม่แพ้กัน  ดูเอาเถิด เวลาคุณพวงเขาพูดจากับนายดอกไม้  ช่างดูอ่อนโยน  อ่อนหวานจนผมห้ามใจไม่อยู่ที่จะรักเขา   ผิดกับเวลาที่เขาได้ยินเสียงคุณเลยเนอะ  แม่เจ้าก็จะขี้วีน  ส่งเสียงแปร๋นๆ  ดูเป็นคนละคนไปเลย   ก็โอกาสที่เราจะได้เห็นนิสัยใจคอที่แท้จริงของคนรักแบบนี้  ถ้าไม่มีการปลอมตัว เราจะเห็นไหมล่ะ  

ฮาดีว่ะ   ตอนที่นายดอกไม้จะพาคุณพวงไปพบคุณที่บริษัท Mr.Flower น่ะ  มันให้คุณพวงเดินขึ้นบันไดไปทั้งรองเท้าส้นสูง  20 ชั้นเชียวนะ    คุณพวงก็ช่างศิริเพียรเสียนี่กระไรเป็นห่วงมันว่าจะถูกคุณไล่ออกจนต้องยอมทำทุกอย่างที่คุณบัญชา     อ้อ...คนสวยน่ะ  ต่อให้ซกมกแค่ไหน  เดินเท้าเปล่า หิ้วรองเท้าส้นสูงไต่บันไดไปซะหน้ามันแผล็บ  แต่ก็ยังขาว สวย หมวย หวานอยู่เลย  แบบนี้คงมีแต่ในละครนั่นแหละ    แต่ไอเดียลิฟท์เสียเพื่อถ่วงเวลา และอาการบ้าบอลเพื่อพรางตัวของคุณน่ะ  เจ๋งว่ะ  คิดได้ไงเนี่ย  ดูโฆษณามากไปป่าว ??

แล้วที่คุณพวงเขาให้ดอกกุหลาบมีชีวิตกับคุณน่ะรู้ไหม  ผมกลั้นหายใจลุ้นแทบแย่    กลัวคุณได้แต้มไง  แล้วพอคุณสบตาคุณพวงก็มีทีท่าเขินอายด้วยนะ     เอ...ผมว่าคุณพวงน่ะชักจะยังไง ๆ อยู่นา   คงจะประมาณจะเกลียดก็ไม่หมดใจ  จะรักคุณราชพฤกษ์ก็ยังมีห่วง ทั้งนายตะล๊อกต๊อกแต๊ก ทั้งนายดอกไม้ พัว พันกันไปหมด 

เฮ้อ....พวกผู้หญิงก็เงี้ย ชอบไปรักใคร่ใยดีกับคนที่ไม่คู่ควร   

พอคล้อยหลังคุณเท่านั้นแหละ  คุณพวงก็ไปกินข้าวกับนายดอกไม้ เช็ดปากให้กัน กุมมือกัน  แม้จะดูไม่ได้ตั้งใจ  แต่คุณพวงก็ไม่เดือดร้อนที่นายดอกไม้จะทำแบบนั้นด้วยนะ   แล้วคุณพวงยังไม่ปฏิเสธอีกด้วยเมื่อยายแม่ค้าขายเสื้อตราไอ้เข้ เขาทึกทักว่าเป็นแฟนนายดอกไม้    นายดอกไม้มันเลยรับสมอ้างไปหน้าตาเฉย  ของแบบนี้ถ้าผู้หญิงเขาไม่พอใจ  ผู้ชายอย่างเราก็ไม่กล้าหรอก   ว่าไหม  ผมเลยแอบโกรธคุณพวงแทนคุณอยู่นิด ๆ  

อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ  เรื่องมันก็ขมวดเขม็งเกลียวเข้ามาทุกขณะแล้ว   คุณพวงเขาไปบอกแม่เขาเรื่องที่ผู้หมวดโกมุทเป็นนายตะล๊อกต๊อกแต๊ก  แต่ทำไมเขาไม่รู้สึกดีใจเลยก็ไม่รู้   แม่เขาฟันธงว่าไงคุณรู้ไหม   "ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่า ลูกรักคนอื่นแล้วล่ะ"       เอาล่ะสิ  คนอื่นที่แม่เขาว่าเป็นใครกันเล่า  คุณหรือนายดอกไม้

คุณคงต้องหาทางให้คุณพวงเขารู้เสียทีว่าใครกันเป็นนายตะล๊อกต๊อกแต๊ก  รักแรกของคุณพวงเขา   เพราะไม่อย่างนั้นผู้หมวดโกมุทเขาจะสวมรอยได้ลงตัวแน่ ๆ   แม้คุณพวงจะไม่อยากเชื่อแต่ถ้าพยานแวดล้อมมันส่อไปในทางที่เอื้อประโยชน์ให้กับผู้หมวดแล้วล่ะก็    คุณเองก็คงต้องจำนนต่อหลักฐานว่ะ  แล้วยังรักที่ยังเลือกไม่ได้ของคุณพวงกับนายดอกไม้อีกเล่า  ว๊า ..ดูๆ แล้วคุณมีศัตรูรอบด้านเลยนะนี่

ถึงผมเองจะยังเชื่อในหัวใจรักของคุณก็เถอะ  แต่ผมก็ไม่ใช่คุณพวง    คุณจะมาทำเอื่อย เฉื่อย แฉะ  เพื่อเรียกเรตติ้งท่านผู้ชมน่ะ  มันไม่เข้าท่า  แล้วพอชวดคุณพวงไปจะมานั่งอมทุกข์เป็นหมาเศร้า  ผมไม่เอากับคุณด้วยนา

บอกตรง ๆ ว่า  ผมมีเวลาจับตาดูพฤติกรรมของคุณพวงชมพูหวานใจคุณกับรักของนายดอกไม้ว่าจะเติบใหญ่ ขยายพันธุ์ไปยังไงได้แค่วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เท่านั้นเอง   อีก 4 วันที่เหลือเขาจะเปิดโอกาสให้ใคร  ผมก็ดูแลให้คุณไม่ได้ด้วยสิ  แม้จะเป็นห่วงเจ้านายอยู่บ้าง  แต่ผมก็คงต้องทำแต้มของผมเองด้วย  ของแบบนี้ว่ากันไม่ได้หรอก เอาเป็นว่าใครดีใครได้ก็แล้วกันนะครับเจ้านาย 

แต่ถ้าจะให้ดี  โบนัสปลายปีของผมขอเป็นคุณพวงก็แล้วกัน !!!!!!

    เป็นห่วงนะครับ...เจ้านาย

             นายดอกไม้