เจ้าชายน้อย (2)

เจ้าชายน้อยของผมอายุ 5 ขวบ ในวันที่ 5 ธันวาคมที่ผ่านมา  

เรามีของปิ้งย่าง  ปลาหมึกกล้วยจากห้างแม็คโคร  ปู 4 ตัว 1 กิโลกรัม 250 บาท -- จากร้านขายอาหารทะเล  มันยังอยู่ในสภาพโดนล่ามก้ามและขา  หอยแครง 1 กิโลกรัม 45 บาท  ทุกอย่างสดหมด กลิ่นหมึกปูหอยทะเลยังอยู่ครบ เอาอกเอาใจเหล่าน้า ๆ ป้า ๆ อา ๆ ทั้งหลาย (ในวงเล็บป้องปากพูดว่ามีเครื่องดื่มเย็น ๆ สีอำพันบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ)

เลือกเอาหลังร้านหนังสือชื่อ"เล่า" (ร้านเล่า) เป็นสถานปิ้งย่าง

เห็นเต็มตา ว่าลานหญ้าโล่ง ๆ เห็นท้องฟ้าได้กว้างไกล  คงทำให้เนื้อหมึกปูหอยอร่อยขึ้น

หากมีโชคดี  อาจเห็นเจ้าชายน้อยจากดาว บี 612 (นักดาราศาสตร์ชาวตุรกีค้นพบเป็นครั้งแรกในปี 2452) ปรากฏตัวร่วมเป่าเทียนบนก้อนขนมเค็กด้วยกันก็ได้  โชคมักมาในวันเช่นนี้หรือไม่  ไม่รู้ แต่แอบเชื่อว่า "น่าจะ" มีโชคคงมีอยู่บ้าง

เจ้าชายน้อยคงไม่เชื่อเรื่องโชคลาง

แต่ผมพก "เจ้าชายน้อย" ใส่กระเป๋ามาด้วย (ได้มาเมื่อวันที่ 2 ธันวาไง) ยังไม่รู้หรอกว่าจะมีโอกาสชวนเจ้าชายน้อยออกมาจากกระเป๋าสะพายหรือไม่  ผมเพียงแต่ส่งสัญญาณบางอย่างว่าเจ้าชายน้อยบนดาวโลกอายุ 5 ขวบแล้วนะ พรุ่งนี้ เขาจะย่างเข้าสู่ขวบปีที่ 6

"เจ้าชายน้อย" อาจรู้หรือไม่รู้ว่า วันเกิดมีความหมายกับคนบนดาวโลกมากมายเพียงใด  หากบังเอิญเด็กชายจากดาว บี 612 ได้เดินเลียบๆ เคียงๆ ริมฝั่งแม่น้ำปิงกลางค่ำกลางคืน เพลงฮิตติดแม่น้ำไม่พ้นเพลงแฮ้ปปี้เบิร์ทเดย์ทูยู 

แค่นี้เจ้าชายน้อยก็ร้อง อ๋อ

สนามหญ้าที่มีหมึกปูหอยมาว่ายอยู่เหนือถ่านแดงๆ คืนนี้  ทำให้ผมนึกถึง ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล งานชิ้นหนาหนักของ วินทร์ เลียววาริณ  ชอบความรู้สึกของสนามฟุตบอลที่วันดีคืนดีน้ำก็เจิ่งนองมีปลามาว่าย คนมาตามจับ หรืออยู่ๆ ก็มีคนเดินลัดสนามฟุตบอล  เดินเหยียบต้นหญ้าจนเกิดเป็นทางเดิน  ทุกคนเดินตามทางลัดนั้น

ชอบความรู้สึกเช่นนั้น  เป็นความรู้สึกร่วมบางอย่าง  ที่ดูเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อเช้านี้ เป็นประสบการณ์ผ่านตาร่วมกัน  จนดูเหมือนว่า  โลกที่เขาเห็น เราก็เห็นนะ  เราก็เคยใช้ทางลัดข้ามสนามฟุตบอล

กลิ่นปิ้งย่างอบอวลไปได้หน่อยเดียวเท่านั้น  ฝนก็เทลงมา

ทุกอย่างปลิวเข้ามาขอส่วนแบ่งชายคาร้าน  เตาถ่านปลิวมาก่อนใครเพื่อน แล้วทุกอย่างก็ค่อยๆ คลี่ออกมาตั้งวางในตำแหน่งเดิม  เจ้าชายน้อยของผมรอการมาถึงของก้อนเค็กอย่างใจจดใจจ่อ 

เขาไม่ได้ฝังใจกับรสชาติของเค็กหรอก  ผมเข้าใจอย่างนั้นนะ  แต่เขาเป็นสุขที่ได้เป่าเทียน  กระทำการเป่าไฟให้ดับมอด  สุดท้ายได้ใช้มีดเฉือนชิ้นขนมออกทีละชิ้นๆ

เขาเป็นดวงดาวเพิ่งเกิดใหม่  ที่ห้อมล้อมหมุนรอบด้วยดาวแก่ๆ  ดาวดวงที่เขายืนอยู่ยังนุ่มนวลอ่อนโยนน่าถนอม  เขายังไม่พบกับนักดื่มหยำเป  นักภูมิศาสตร์  คนจุดคบไฟ  นักธุรกิจ ฯลฯ โลกของเขายังเวียนทักทายอยู่ตามส่วนแบ่งชิ้นขนมให้คนอื่น  และรับของขวัญที่มีอายุนานแค่สดชื่นขณะแรกเห็น

จากนั้น  ส่วนแบ่งของขวัญก็จะนอนคอยอยู่ตามซอกมุมบ้าน  อย่างเจ้าลูกบาสเก็ตบอล เป็นต้น  ปีก่อนเขาได้เมโลเดี้ยนหนึ่งตัว  เขาเป่าเช้าเป่าเย็น  กระทั่งเมโลเดี้ยนนอนคอยเช้าคอยเย็น  ว่าเมื่อไหนมือเด็กชายจะยื่นมาหยิบ

ปีนี้  ผมให้ เจ้าชายน้อย

เขาดีใจมาก  ไม่น่าเชื่อว่าเขาอายุ  5 ขวบ แล้วจะได้เจอกับเจ้าชายน้อย  จำได้ว่าผมมาพบเจ้าชายน้อยจริง ๆ เมื่ออายุ 21 ปี 

เขาเอาเจ้าชายน้อยไปวางข้างตัว  นอนหลับไปด้วยกันทุกคืน

ก่อนนอนก็ต้องให้ผมอ่าน เจ้าชายน้อย ให้ฟังทุกคืน  เขามีคำถามเป็นระยะ ๆ เช่น

เจ้าชายน้อยทำไมต้องจากดอกกุหลาบ  กุหลาบเป็นชื่อแม่นี่นา  ทำไมต้องจุดคบไฟ  งูกินช้างน่าสงสารช้างจัง  ทำไมช้างไม่หนีไปไกล ๆ …

สองสามวันผ่านไป  เขาเริ่มต้นวาดรูปที่ผมไม่ค่อยได้เห็น

นี่คือรูปที่เจ้าชายน้อยของผมวาดไว้ในสมุดบันทึก

กลับหน้าแรกประชาไท