Skip to main content

ประตูหนึ่งบาน


 


อย่าด่วนถามหาความงามจากมัน คนขายประตูพูดก่อนจะยื่นเจ้าแผ่นไม้สี่เหลี่ยมหนาหนักให้ผมนำกลับบ้าน เขายังถามอีกว่า  ทำไมตอนสร้างบ้านผมถึงลืมทำประตู  ผมตอบไปทันทีว่า  ไม่ใช่เรื่องจำเป็น  


                       


ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ใช้ชีวิตอยู่กับเธอ ผมอึดอัดมาก เธอไม่คุ้นเคยกับบ้านที่ไม่มีประตู เธอบอกว่า เธออยู่กับซากตายแล้ว  เหมือนนั่งๆนอน ๆ อยู่ในโรงศพ  เธอหนีออกไปทางรูร่องระบายน้ำครั้งหนึ่ง    แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ย้อนกลับมาทางเดิม


                       


เธอไม่รู้สึกเสียหน้า เพราะเธอคิดว่าเธอไม่ผิดอะไร ผมต่างหากควรเป็นฝ่ายละอายตัวเอง   หรือคิดทบทวนการมีชีวิตอยู่เสียใหม่   มาคราวนี้เธอพูดเสียงดังขึ้นอีกหลายเท่า  เหมือนตั้งใจจะให้ทุกคำพูดย้อนเข้าไปในวัดของหมู่บ้าน   ให้เจ้าอาวาสองค์ที่ผมนับถือได้สอนสั่งบทเรียนชีวิตใหม่  โดยเฉพาะเรื่องการครองเรือนให้ผมบ้าง


                       


แต่เธอก็กลับมาพูดด้วยสำเนียงปกติจนได้ เมื่อรู้ว่าป่วยการเปล่า ๆ ไม่เห็นว่าชีวิตผมจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น


                        


ผมออกไปจากบ้านผ่านทางช่องลมทุกวัน  


วันหนึ่ง  มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งมายืนลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ตรงประตูบ้าน ผมทำเป็นไม่เห็น 


เขาคงทนความเฉยชาของผมไม่ไหว  


                       


คุณไม่คิดจะเจาะประตูบ้านบ้างเหรอ


ผมไม่เห็นว่าความปรารถนาดีของเขาเป็นเรื่องใหม่  ใครๆในหมู่บ้านก็พูดกันอย่างนั้น  เขาบอกว่า  เขามาจากดินแดนที่ล้าหลังมาก  โน่น  หลังยอดเขาลูกนั้น  เห็นมั้ย ตรงเส้นขอบฟ้า  ต้องเดินเท้านานนับสัปดาห์กว่าจะมาถึงที่นี่   บ้านแต่ละหลังมีบานประตูอย่างน้อยสองบาน  บ้านบางหลังเต็มไปด้วยประตูด้วยซ้ำ  เรามีชีวิตสงบสุขก็ด้วยการมีประตูไว้ในบ้าน 


                       


ใครๆก็คิดกันอย่างนั้น ไม่แปลกหรอก  ว่าแต่คุณเข้ามาในบริเวณบ้านผมทำไม


เปล่า ผมไม่ตั้งใจ  แต่ผมเห็นบ้านคุณแปลก ไม่เหมือนบ้านชาวบ้านคนอื่น ๆ ผมลงมาหาประตูบานใหม่ ๆ   เพื่อจะได้มีประตูที่ทันสมัยอยู่เสมอ


                       


คุณไม่อึดอัดเหรอ  อยู่บ้านที่ไม่มีประตู


มันบ้านของผม ไม่ใช่บ้านของคุณ


สิ้นเสียงกระด้างของผม  ชายคนนั้นก็หายไปอย่างกับถูกลบทิ้ง เขาไม่กลับมาอีกเลย แต่คนในหมู่บ้านร่ำลือกันว่า  วันที่เขาแบกประตูบานใหม่เอี่ยมขึ้นไปบนภูเขา   บังเกิดไฟป่าขึ้นมาอย่างกระทันหัน เขาตกอยู่ในวงล้อมของควันไฟ  นอนแน่นิ่งสำลักควันอยู่ข้างทางเดินนั้น   


                       


ศพของเขาโดนหมาป่ารุมทึ้งไปหมดสิ้น


อย่าด่วนถามหาความงามจากมัน  คนขายประตูพูดฟังไม่เข้าหู  นั่นสิ ประตูมีความงามด้วยหรือ หรือคนต่างหากที่ให้ค่าหยิบยื่นให้มัน  


                       


ผมไม่เชื่อคุณหรอก


แล้วคุณคิดจะสร้างประตูขึ้นในบ้านทำไม


เปล่า


คุณเอาไปทำอะไร


กันคนแปลกหน้าจะปีนข้ามรั้วบ้านเข้ามา…  ผมตอบ