หลุด (2) เล่นปนปลี to play the music

เดินทางถึงตลกคาเฟ่ชนกลุ่มน้อย ไม่น่าเป็นไปได้ แต่หลุดออกมาแล้ว  

ภาพไม่เก่าและไม่เคยเล่าที่ไหนมาก่อน  ผมรื้อจากอัลบั้มในวันนายกรัฐมนตรีนัดหัวหน้าพรรคชาติไทยไปกินหูฉลาม ผมไม่รู้หรอกว่าเมนูชนิดนี้ ประกอบขึ้นด้วยน้ำข้นต้องใส่หัวกะทิ หรือน้ำใสในถ้วยดีบุกเนื้อดี

ชวนหัว ชวนขำ อารมณ์ร่วมชนิดเดียวกับสิ่งที่ปรากฎในภาพมั้ย ไม่รู้ แต่ผมขำจนต้องดูรูปซ้ำๆ 

วางไว้บนโต๊ะ เดินผ่านโต๊ะก็มอง จนเวลาล่วงเลยไปถึง เจ้าคานาเดียนวูฟล์ หมาป่าแคนาดาหรือเปล่า แต่ท่านปลอดให้สมญามันว่า ไอ้หลง  กลายเป็นข่าวหยิกเล็บ เจ็บๆ คันๆ และต้องลงแรงด้วยสตังค์ไล่จับฟัดเหวี่ยง ทั้งเหวี่ยงด้วยแห อวน ปืนยาสลบ

โอ จอร์จ ผมรีบคว้าพจนานุกรมภาษาอังกฤษ (ขยับมาวางใกล้มือสามสี่วันก่อน)

พบแล้ว to play tricks เล่นตลก  ยังพ่วงความหมายอีกหนึ่งว่า เล่นเพื่อน

เล่นเพื่อน กับเพื่อนเล่น  ต่างกันลิบลับในภาษาไทย

เบนสายตาไปพบ  to trifle = มิใช่เล่น

playful = ที่เล่น

a plaything = ขี้เล่น  อีกความหมายว่า  ของเล่น

to be independent = เล่นหูเล่นตา

ยังมีอีกหลายเล่น เช่น เล่นพรรคเล่นพวก  ทำเล่นๆ  แค่ของเล่น 

ไอ้หลง แค่ของเล่น

เพลิน เปิดประตูแล้วรู้ว่า ไอ้หลงกินไก่ชาวบ้าน 120 ตัวในเวลา 1 เดือน  แต่ดันต้องนอนหยอดน้ำเกลือ  คนเห็นไอ้หลงเป็นของเล่น  ให้รู้สึกสงสาร ห่วง (ไม่ใช่ห่วงโซ่อาหาร) ว่าไอ้หลงจะติดเชื้อสุนัขบ้า

โธ่  สุนัขไทย หมาไทย ไม่น่าไว้ใจกันได้เพียงนั้นเชียวหรือ 

ไอ้หลง เป็นแค่ของเล่น

ประชาชนก็แค่ของเล่น

ไนท์ซาฟารี  ก็แค่ของเล่น  โอย--ไอ้หลงเจ็บตัว

ผมตัดสินใจหยิบภาพนี้มาหลุด  ในวัน ห นำ ล เสียบ ง เดินตามหลัง ไอ้ เป็นว่าเล่น กำลังนำบรรยากาศเที่ยวท่องสัตว์นอนกรง ฮือฮากันทั่วริมขอบดอยสุเทพ  ฮิตติดหน้าสื่อต่อกันหลายวัน   จนภาพข่าวบาดแผลเด็กหญิงโดนสะเก็ดระเบิดจากเครื่องบินรบของทหารอิสราเอล โล่งจอไปหลายนาที 

พ่อคนทั่วโลกกระมัง  เป็นเดือดแค้นแทนคนเป็นพ่อ 

สงครามทำไม่รู้อิโหน่อิเหน่ร่ำไป ศาสตร์ไร้เดียงสาที่ใช้กันมาทุกยุคสมัย   

วางไอ้หลง พักสายตามาหลุดกัน วันนั้น กลองรัว  ดูสีหน้าแววตาก็รู้ ตั้งใจมากน้อยเพียงใด  เล่นหูเล่นตาแบบมองค้อน เล่นให้ตรงจังหวะหน่อยสิพ่อ

กีตาร์  เสียงเพราะเพียงใดไม่รู้  ดูท่าทางอย่างกับท่านปลอดพบหน้าไอ้หลง  โอ้ว่ายียวนกวนใจลูกสุดๆ

เป็นบลูส์  ชะชะช่า  อาม้า  คันทรี  แจ๊สปี้น จะลิ่น โฟล์ค  ร็อค ฝืดเฝือ ไม่รู้แล้ว  จังหวะใครมันก็เล่นกันไป  เพลงต่อเพลง ในห้องหับที่ดูเหมือนรูหนูชอบทำรังในพงรก  

อะไรทำให้ออกแอ็คชั่นกันถึงเพียงนั้น  แน่นอน เจ้าคานาเดียนวูฟล์ (ไอ้หลง) มีราคาค่างวด ค่าเครื่องบิน ค่าหน้าตา ค่าความเชื่อถือ  ค่าข้อแก้ตัวสารพัด 

ในยุคการเมืองที่ใครๆ ก็แอบอ้าง สามานย์นะฉัน บางวันเล่นหูฉลาม บางวันนั่งเรือบินไปสามานะฉันกับประเทศเพื่อนบ้าน

อึดอัด  เห็นคนโดนไล่ฆ่าตายอยู่บนชายแดนทุกวัน

แต่สามัญนะฉันแบบพ่อปกครองลูก เอาเฮ  กินฮา ระหว่างพ่อกับลูก พอแกล้มก่อนเมนูอาหารเย็น  แน่นอนไม่มีทางที่หูฉลามจะเงี่ยหูมาฟัง 

อย่างดีก็หูผึ่ง โดนแม่ของลูกดึงจนหูยาน หาว่าทำตัวเล่นเป็นเด็ก

อันที่จริง ทำตัวเป็นเด็กดีกว่าทำร้ายกัน

สารคดีบนจอทีวีกระเพื่อม ยามมือพรานล่าฉลามเฉือนเอาหู  พูดได้อีกอย่างหนึ่งว่า ตัดเอาแต่หู  เอาตัวโยนทิ้งทะเล  น้ำทะเลเป็นทางเลือดแดง 

โหดเหี้ยมที่สุด  เทียบไม่ได้กับไอ้หลงขโมยไก่ชาวบ้าน  ไม่ผิด

จังหวะสับคอร์ด กับกระเดื่อง สะแน แฉ นำไปสู่ความไพเราะของเพลงหรือไม่  เย็นวันนั้น--ไม่แน่ใจ ไม่ปรากฎผ่านสีหน้าแววตาลูกชายแม้แต่น้อย 

สายตาลูกชายบอก  พ่อเล่นดีๆหน่อย เหนื่อยแล้วนะ เมื่อไหร่จะหยุดเนี่ย..

ห่าระเบิดยังถล่มอยู่เหนือน่าฟ้าเลบานอน ห่าจรวดก็ล่องเย้ยอากาศเหนือดินแดนอิสราเอล ใครเป็นฝ่ายหยุดยิงก่อน  ไม่รู้  ใครเป็นฝ่ายชนะ  ใครถาม และใครจะตอบ 

กีตาร์ในมือพ่อ  เมดอินอเมริกา ไม่น่าเชื่อ ผ่อนนานหลายปี ฟาดเกลือน้ำปลาราดข้าวหลายมื้อ กว่าจะเงี่ยหูฟังเสียง MADE IN U.S.A  MARTIN รุ่น D-1 

จนมาถึงวันเฮเล่นกับลูกชาย

กลองหนึ่งชุดในมือลูก ส่วนประกอบของเหล็กกับพลาสติก  450 บาท เมดอินไชน่า สินค้าตระกูลของเล่นเด็ก เด็กเล่น--ห้ามเอาเข้าปาก

โลกไม่น่าอยู่ขึ้นทุกวัน หันหน้ามาเล่นกับวันคาเฟ่ๆ เสียบ้าง

 เล่นปนปลี  to  play the  music คืนนี้ ท่าจะนอนหลับสบาย …