หลุด(8) อัศจรรย์ รอหันในพืชสวนโลก

ยังไม่ไปไหน ! ยังอยู่ในอาณาบริเวณพืชสวนโลก  เมื่อลูกชายเกิดต้องตาต้องใจกับบางอย่าง  เดินเข้าไปหา  มองด้วยสายตางุนงงสงสัย   พูดกำชับ--ไม่อนุญาตให้พ่อถาม  พร้อมอ้างคำคมขัดใจพ่อ

…กำลังมีมาธิ(สมาธิ)

พ่อหย่อนคำถามว่า ลูกรู้มั้ย นั่นต้นอะไร?

"กำลังวาดอยู่ไงพ่อ" ลูกตอบ 

พ่อสงสัยเจ้าต้นยักษ์ปักหลั่น   ยืนระโยงระยางอยู่บนเนินเด่นเป็นสง่า  มีเชือกล่ามไว้ให้แน่ใจว่ามันจะไม่ล้ม 

ยักษ์ล้ม  แล้วจะล้มยักษ์   

มันควรอยู่ในที่สมควรอยู่  ควรปลูกในที่สมควรปลูก  ไม่มีแล้วทำให้มี  มีแล้วก็ดูเหมือนไม่มี  พ่อยืนคิดไปเรื่อยเปื่อย  ขณะลูกมองมันอย่างใคร่ครวญ หรือเปล่า?

ใครเดินผ่านต้องแลมอง  สิ่งมหัศจรรย์อันปราศจากคำตอบรายละเอียดใดๆ

มีแต่บทอัศจรรย์ รอหันไปทางเดียวกัน  เป็นปาล์มหรือสนพันปีดึกดำบรรพ์ 250 ล้านปีจากออสเตรเลียหรือเปล่า  คล้ายสนและมีส่วนคล้ายปาล์ม  ดูดีๆ เหมือนตุ๊กตาล้มลุก  โดนถอนรากถอนโคนมาจับวางไว้บนเนิน 

เข้าใจถูกเข้าใจผิดหรือไม่  ไม่รู้  เพราะมีเส้นสายขึงล้อม  เขียนคำอ่านเห็นกันชัดๆ  ห้ามผ่าน  ห้ามผ่าน

"เขาเขียนว่าไง"  ลูกถาม

"การผ่านทำให้เรารู้  ไม่ผ่านคือไม่รู้" พ่อตอบคำถามลูกไปอย่างนั้น

"รู้อะไร" ลูกถามต่อ

"พิษสง"

ลูกถามต่อว่า  พิษของอะไร

"ปาล์มกับสนอยู่ด้วยกันได้ .."

พ่อยืนมองลูกบรรจงวาดเจ้าไม้พันธุ์ยักษ์ ดูท่าทางแปลก ชอบกล  หากไปพบในป่าของมัน  คงสง่างามน่าเกรงขาม  แต่มันถูกเชื้อเชิญด้วยถอนโคนรากมา  ไม่ได้เอาเมล็ดมาเพาะ  ไม่ได้เริ่มต้นให้มันรู้จักแตกหน่อแตกเมล็ด  อุ้มมาทั้งกลมเช่นนี้  มันคงโศกเศร้าไม่น้อย  หรืออาลัยอาวรณ์ครอบครัวใหญ่ยักษ์ของเขาหรือเปล่า

ครั้งแรกในกันและกัน  เราต่างเห็นกันและกัน นี่กระมัง อัศจรรย์รอหันสวนโลก  ดูราวจะค่อยคายปริศนาบางอย่างออกมาให้คนเดินผ่านไปมาทำหน้างงๆ   พูดกันด้วยภาษางงๆ 

"ต้นอะไรน่ะพ่อ"  ลูกถามต่อ

"มันมีลำตัว มีแขน มีขา มีตา มีหู มีเส้นผม" พ่อตอบลูกไปอย่างนั้น

"ทำไมเขาต้องผูกเชือกไว้ด้วย" ลูกถาม  ขณะหยุดวาดชั่วขณะ

"มันยังไม่ตื่น  หลับอยู่ไง  เกิดมันตกใจกลัว  มันจะล้ม" พ่อพูดกับลูกอย่างนั้น

"มันมีหูมีตาด้วยเหรอ" ลูกถาม

"มีสิ  ลูกดูดีๆ ปากมันก็มี เส้นผมก็หยิกสวยเชียว" พ่อก็ตอบไปงั้นๆ

ถึงอย่างไร  เจ้ายักษ์ใหญ่ก็กลายเป็นขวัญใจเด็กๆ  เป็นเป้าสายตาคนเดินผ่านไปมา  ยั่วล้อคำถาม  สงสัย  น่าดูชม  บอกสถานะอัศจรรย์รอหันตามกันแล้วตามด้วย ยอ ยักษ์การันต์ 

อัศจรรย์ จึงสมบูรณ์แบบวิชาภาษาไทย

ประตูด่านแรก ทักทายความเงียบ .. พ่อยืนมองลูกชายเขียนรูป 

"ขอดูได้มั้ย" พ่อขอดูรูป

"อะไร" เสียงพูดเสียงสูง

"นั่นไง ที่ลูกเห็น"

"ไม่ได้  เป็นความลับ"

+!??!! ฤ ฤา !!??..

ใครนะยืนป้องปากอยู่ใกล้ๆ  ว่ากันว่าราคาของมันเรือนล้านบาทเชียวหนา

โอ ลูกวาดของแพง  ของแพงต้องมีไว้เป็นความลับ

เสียงพ่อกังวานอยู่ข้างใน..