ออกแบบนักเขียน
คอลัมน์/ชุมชน
ถึงคุณที่รัก
อัลแบร์ กามู นักเขียนชาวฝรั่งเศส พูดไว้ในอารมณ์ไหน ความสุขของชีวิตประกอบด้วย
หนึ่ง อยู่ในที่อากาศปลอดโปร่ง
สอง รักใครสักคนหนึ่ง (ไม่ต้องรักกันแบบสมาคมก็ได้)
สาม ทำงานสร้างสรรค์
ผมไม่ได้ตามคัดลอกไล่ตามตัวอักษรที่เขาว่ามานะครับ แต่ลักจำมาอย่างนั้น ไม่ได้จดเป็นลายลักษณ์อักษร หรือจะมีมากข้อกว่านั้นหรือเปล่า ใครรู้บ้าง ช่วยตอบด้วยแล้วกันครับ
ความสุขและความสงบสุข เป็นยอดปรารถนาของคนทุกตัวคนหรือไม่ ไม่แน่ใจ
ยิ่งต้องถามต่อแบบหาเรื่อง ชวนตีและชวนพิพากษา ว่าความสุขเพื่อตัวเองหรือความสุขเพื่อคนอื่น ยิ่งต้องพูดกันนานอีกหลายวัน หรืออาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตครับ ดีไม่ดีอาจถึงขั้นคิดวางแผนโต้วาทีหาคำตอบรายวัน รายสัปดาห์ รายเดือน รายปี รายหลายปี จนกว่าชีวิตจะหาไม่ ถึงสาระเรื่องใดนั่นหรือ ก็ไม่พ้นผิดถูก ดีเลว กว้างแคบ กลมแบน เปรี้ยวหวาน มันเค็ม ก้นไหกับปากไห รูเข็มกับรูหนู ถึงคุณค่าสาระความดี ความหมาย
สุดท้ายอาจนำไปสู่สงครามชนิดใดชนิดหนึ่งก็ได้
ที่สุด ไม่ได้เขียนสักที ไม่ได้พบความสุขเสียที
ถึงที่สุด ผมขอใช้หัวแบบโบราณเชยๆ ขอฟันธงเปื่อยๆ ที่มีอายุใช้งานรับใช้ฝูงคนมานาน ฟันธงไปเลยว่า ความสุขเพื่อผู้อื่นต้องมาจากการทำความเข้าใจตัวเองอย่างที่สุด ว่าตัวเองเป็นคนชนิดไหน อันเนื่องมาจากการเติบโตมาชั่วชีวิต แล้วเลือกจะอยู่บนโลกนี้อย่างไร ก่อนของเสียของบูดเน่าจะจู่โจมตัวเอง จนหาชื่อไม่เจอ และถูกลืมเลือนในที่สุด
ไม่เช่นนั้น แล้วจะเพื่อ เพื่อ ไปเรื่อยเปื่อย จนหาความสุขไม่เจออยู่ดี
มาออกเรื่องนี้ได้ยังไง ไม่รู้ ดินสอพาเพลิน รัฐบาลพาจนตรอก คณะปฏิรูปเปลี่ยนการปกครองพาไปเคลิ้มฝัน ประกันภัยผลัดเปลี่ยนหน้ามาให้ความหวัง หลังจากเราเจ็บและป่วยตาย
มาถึงเรื่องงานเขียน กับนักเขียน ความคิดจะรวมกลุ่มนักเขียนเป็นเรื่องดี แต่ดีระดับปานกลาง หรือดีระดับปานดำปานแดงก็แล้วแต่
คุณที่รัก การรวมกลุ่มไปสู่การหาเรื่องใดเรื่องหนึ่งของนักเขียน นักเขียนว่างงานนักเหรอถึงต้องออกไปรวมกลุ่ม นักเขียนเศร้าเปลี่ยววังเวงวิโหวเหวเหลือเกินเหรอถึงต้องออกไปรวมกลุ่ม นักเขียนยังคิดถึงคนอื่นน้อยไปถึงต้องออกไปรวมกลุ่ม นักเขียนโง่มีแต่เรื่องดินกับดาว นกกับดอกไม้ ไม่มีเรื่องคนอยู่ในหัวใจควรออกไปทำความรู้จักกับไม้หน้าสามเสียบ้าง จึงต้องออกไปรวมกลุ่ม
นักเขียนอยู่ดีกินดีเกินไปต้องออกไปเผื่อแผ่คนอื่นบ้าง
นักเขียนยากจนกินดินโป่งทุกวัน ต้องออกไปรับรู้การหากินในพื้นที่ป่าอันอุดมสมบูรณ์ และยินดีกับการรับบริจาคจากคนอื่น จึงต้องออกไปรวมกลุ่ม
นักเขียนควรมีเวลาออกไปจับจิ้งหรีดเสียบ้าง เพื่อรู้จักนกยุคไดโนเสาร์
นักเขียนซุ่มซ่ามไม่ดูตาม้าตาเรือ ควรออกไปประนีประนอมกับม้าและเรือ ต้องออกไปรวมกลุ่ม
นักเขียนมีผลงานอยู่ในซองห่อถั่วต้ม ไม่สมราคา ต้องออกไปรวมกลุ่ม
นักเขียนมีกำลังน้อย ต้องไปฝึกปรืออารมณ์กับความรู้สึก(ฝึกรูหู ฝึกเปิดตา ทำความเข้าใจกับการปิดเปิดรูจมูก ฝึกแลบลิ้น และฝึกหาเรื่อง ฝึกไม่เข้าเรื่องและหาทางเข้าเรื่องให้ได้ ให้ได้งานเขียนสักชิ้นหนึ่ง)
นักเขียนหมกมุ่นเกินไป เอาแต่เขียนๆๆๆๆๆๆ (ๆๆอีกหมื่นพันครั้ง) เขียนอยู่นั่นแหละ นักเขียนควรออกไปรวมกลุ่มกันฝึก ฝึกอะไรก็ได้
นักเขียนไม่รู้จักหีบห่อโฆษณาสินค้า ต้องออกไปฝึกปรือการโฆษณาสินค้า ให้คนหันมาซื้อสินค้า ต้องออกไปรวมกลุ่ม
คุณที่รัก
นักเขียนว่างงานนักเหรอ ถึงต้องออกไปรวมกลุ่มอันไม่ข้องเกี่ยวกับการนั่งลงแล้วเขียน นักเขียนเปล่าเปลี่ยวนักเหรอ ถึงต้องออกไปละลายความเปล่าเปลี่ยว ต้องออกไปรวมกลุ่มเพื่อหาทางไล่ความเปล่าเปลี่ยวออกไปให้พ้นตัว
นักเขียนเป็นหน่วยพลีชีพ พวกมีชีวิตอยู่ ล้วนเป็นพวกที่รอดตายมาจากสงครามใหญ่ ที่โรมรันกันทั้งอาวุธเคมี แก๊สพิษ ปืนใหญ่ รถถัง กระสุนท้อแท้ ระเบิดเย้ยหยันเสียดสี กระสุนหิว ระเบิดความเหน็ดเหนื่อยซ้ำซาก สารพัดอาวุธนานากลางสนามเพลาะ
กว่าหน่วยพลีชีพจะออกมาเดินเหินดูโลกอีกครั้งหนึ่ง และท่วงท่าเดินแลดูเปลี่ยนไปคนละคน จนดูราวกับว่า เป็นพระเอกที่เพิ่งรับงานแสดงเป็นพระเอกมิวสิควีดีโอของค่ายเพลงดังแบบบังคับคนฟัง เป็นครั้งแรกในชีวิต เช่นนี้แล้ว ต้องออกไปรวมกลุ่ม
นักเขียนทำตัวเป็นแม่มดพ่อมด เป็นผู้วิเศษ แจกแจงดีชั่วได้สวยงาม เสกเรื่องร้ายให้กลายเป็นดี เสกเรื่องดีให้เป็นเทวดา เสกชาวนาให้เป็นกรรมกร เสกกรรมกรให้ถูกหวย เสกคนขายหวยไปขายที่ดิน เสกคนขายที่ดินไปเลี้ยงไก่ ไก่ติดหวัด ไก่ตาย เลิกเลี้ยงไก่ ไปขายประกัน ออกไล่ตามหาสมาชิกด้วยดอกผลราคางามหลังความตาย
สารพัดวิธีมาเป็นนักเขียน ถึงที่สุดควรออกไปรวมกลุ่มหรือไม่
ถึงที่สุด ผมขอใช้หัวแบบโบราณเชยๆ ชอบเจ้ากี้เจ้าการ ขอฟันธงเปื่อยๆ ที่มีอายุใช้งานรับใช้ฝูงคนมานาน ฟันธงไปเลยว่า นักเขียนเป็นแค่ของเล่นราคาถูกขององค์กรกำจัดความเปล่าเปลี่ยว และนักเขียนเป็นแค่ก้อนดินก้อนหนึ่ง ที่บังเอิญค้นพบก้อนดินอีกก้อนหนึ่ง ซึ่งบรรจุความลับวิเศษ เขียนถึงวิธีจัดการตัวเองที่จะยืนอยู่บนโลกใบนี้ เพื่อจะใช้ชีวิตให้สอดคล้องกับการหลงผิดให้มากที่สุด จะเพื่อความสุขเพื่อผู้อื่น เพื่อตัวเองหรือไม่ก็ตาม
อัลแบร์ กามู นักเขียนชาวฝรั่งเศส พูดไว้ในอารมณ์ไหน บอกความสุขของชีวิตประกอบด้วย
หนึ่ง อยู่ในที่อากาศปลอดโปร่ง (ปราศจากควันไฟและเสียงดัง)
สอง รักใครสักคนหนึ่ง (ไม่ต้องรักกันแบบสมาคมก็ได้)
สาม ทำงานสร้างสรรค์ (ทั้งในร่ม หรือในที่แจ้ง)
ผมไม่ได้ตามคัดลอกไล่ตามตัวอักษรที่เขาว่ามานะครับ แต่ลักจำมาอย่างนั้น ไม่ได้จดเป็นลายลักษณ์อักษร หรือจะมีมากข้อกว่านั้นหรือเปล่า ใครรู้มากกว่านี้ ช่วยตอบด้วยแล้วกันครับ
คุณที่รัก
นักเขียนเป็นหน่วยกล้าตาย ที่นับวันจะหลุดรอดออกมาจากแนวรบสมรภูมิอันโหดร้าย น้อยลงทุกวัน ไม่มีใครปรารถนาจะเป็นหน่วยกล้าตาย เพื่อจะค้นหาโลกเศร้าๆ และพบกับความว่างเปล่า ว่างไร้ เหลวไหลของชีวิตทั้งมวลในที่สุด
ก่อนออกไปรวมกลุ่ม สักข้อหนึ่งของอัลแบร์ กามู เป็นเรื่องเหลวไหล กระทบใจการออกแบบนักเขียน สู่การนั่งลงเขียนบ้างหรือไม่