กลับไปเยือนมหานครเหนือจริง (6) ทะเลมีเจ้าของ ท้องถนนมีขา

ติดหล่มมหานครไปแล้ว ผมหาทางกลับป่าเขาได้อย่างไรนี่ ขึ้นก็ถนน ลงก็ถนน ไปหน้า ถอยหลังก็ต้องค้ำยันถนน ระหว่างหลงทางกับถูกทาง เราใช้เวลาบนถนนใกล้เคียงกัน เรื่องของเรื่องก็คือเรื่องต่อเนื่องจากตอนก่อนครับ

"เพื่อนคุณพ่อที่ตอนเด็กไม่เคยมีของเล่น" นั่นแหละครับ เขาขี่รถตู้อันมีสภาพไม่ต่างไปจากตู้ปลาหรือตู้กับข้าวเดินได้ หรือจะเรียกบ้านมีล้อก็น่าจะใกล้เคียง เขามาถึงประตูบ้านน้าแถบคลองจั่นสายมากแล้ว

เขาบอกผมว่า เขามัวหลงทางและพยายามอยู่นาน กว่าจะหาทางกลับมาถึงบ้านเคหะคลองจั่น เขาอยู่มหานคร เขาเชี่ยวชาญที่อยู่ของปลามากกว่ารู้จักถนน ตรอก ซอกซอย การขับรถเข้าเมืองครั้งหนึ่ง จึงต้องใช้ความอดทนยิ่งกว่าเฝ้าปลากินเหยื่อ

เขาตั้งใจจะรับผมกับลูกชายไปชายทะเล ราวกับญาติเพิ่งกลับมาจากแดนกักขังในป่าเขา จนหลงลืมกลิ่นเสียงคลื่นทะเลไปแล้ว เขาหวังดีอยากพาไปพบคลื่นหมุนไล่ทบกันหาฝั่งทราย ผมเออออแบบไม่คิดปฏิเสธ

"ที่ไหน" ผมชิงถาม
"ระยอง" เขาตอบ ผมค้านทันที ว่าไม่ได้ มันไกลเกินไป น้ำมันแพง ไม่มีเหตุผลต้องไปไกลถึงเพียงนั้น ที่สำคัญคือผมมีเวลาไม่มาก ผมมีต้นฉบับรอคัดง้างอยู่ในรอบสัปดาห์ ขืนเพลิดเพลินเห็นทีจะลำบากแน่ๆ

เขาไม่ยอม เขาให้เหตุผลหนีชุลมุนไปอยู่ในมุมสงบส่วนตัว ร่มรื่น มีที่ตกปลา ก่อไฟปิ้งปลาพักค้างคืนให้เด็กๆ ได้วิ่งเล่นกัน ข้างในผมกลับเห็นแย้งทันที ผมยังต้องวนมหานครอีกหลายที่ เจอใครต่อใครอีกหลายคน สุดท้ายตกลงร่นลงเหลือแค่หาดบางแสน

โอ -- แค่นี้ก็หรูแล้ว ไปให้ได้ยินเสียงทะเล เดินบนทรายเงียบๆ สักพักก็กลับได้แล้ว ผมไม่เคยไปบางแสน ก็นึกไปถึงบรรยากาศแหลมสมิหรา ต้องมีหาดทรายกว้างๆ จะนั่งเดินได้สบายๆ แค่เอาเสื่อไปผืนเดียวน่าจะพอมั้ง

ผิดคาดครับท่านผู้ชม (ต้องพูดด้วยน้ำเสียงคนพากษ์มวย) มันไม่ใช่หาดทรายอย่างที่ผมคิดไว้เลยแม้แต่น้อย ด่านแรกหาที่จอดรถยากยิ่งกว่าเดินหาทองตกสักบาท ด่านต่อมา เราชาวคณะลูกทุ่งคอมโบ้ มีเด็กมาด้วย 3 คน ไม่มีจืดเลย

เปรี้ยวจี๊ด เปรี้ยวจริงๆ มันเต็มไปด้วยการจับจอง ขายร่มเงา ขายเก้าอี้ ผมถึงนึกออกว่าทำไมเพื่อนที่ถนัดรังปลาถึงอิดออดอยากไประยอง

ฝูงคนบนหาดบางแสนยิ่งกว่าฝูงมดที่โดนไล่มาเกาะกันอยู่เต็มพื้นทราย หรือวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ทั้งเสียงและภาพร่วมโกลาหล

เช่าเก้าอี้ จากนั้นซื้อแล้วก็ซื้อ ไม่มีแลกแถมลดราคา โอ … เสร็จบางแสนไปทุกเรื่อง ท่าทางหย่อมความกดอากาศไม่ค่อยดี ลมหมุนเข้าท้องตีจากเบื้องต่ำไปสู่เบื้องสูง จนเกิดอาการผะอืดผะอม ขมบางแสน

เหมือนทะเลมีเจ้าของจริงๆ มีแต่ร่มหลากสีล่อตาล่อใจด้วยร่มเงา เกิดศึกแย่งชิงตัวประกันให้เดินเข้ามาในร่ม ต่างคาดหวังตัวประกันเดินมาหาเสียดีๆ อย่าพูดมากถามมาก อย่าขัดขืนเชียวหนา น้ำ เครื่องดื่ม อาหารพร้อมบริการ เราจะบริการท่านกินกันกลางทรายให้หนำอุรา เราจะเสกสวรรค์มาอยู่ในร่มดินทราย อีกทั้งเมนูจรเดินขายตามโต๊ะไม่หยุดหย่อนอีกสารพัด

ความสุขทางเดียว!! แว่บเดียว! นั่งกินนอนกิน และดู

มาหาทะเลกลับรู้สึกยิ่งห่างทะเล เหมือนม่านบางๆที่มากด้วยอานุภาพ คอยกันคนออกมาจากชายหาดอย่างแท้จริง

นั่งมองโลกข้างนอกอันแสนจะลีบเล็ก โลกข้างในอยู่ในอุ้งมือกักกันบริเวณ ..

ฯลฯ!!??%+-!#%<>;;;;!!??Q-XY

อย่างกับมีใครจับทะเลไปขังไว้ในขวดแก้ว
อย่างไรก็ตาม เราก็นั่งมองเด็กเล่นทรายกันสนุกสนาน เป็นรางวัลของคนช่างเลือก

เย็นย่ำ เราอยู่บนท้องถนนที่เต็มไปด้วยยวดยาน ทางด่วนรถขับเร็ว ขับแรง แซงกันได้ง่ายดาย ผมนั่งชมขาถนนกิ้งกือ มันยันท้องถนนไว้อีกสาย ค้ำฟ้าอากาศ มันถูกออกแบบมารองรับน้ำหนัก ลืมว่ากลับมาจากทะเล ลอดไต้ขาถนนเปลือย ยิ่งมองแล้วยิ่งชวนพิลึกในนวัตกรรม

"เพื่อนคุณพ่อที่ตอนเด็กไม่เคยมีของเล่น" ลอดขาถนนทุกวัน ลอดเช้าลอดเย็น มุ่งสู่ที่ทำงานในโรงงาน หรือไม่ก็รังปลา เขาบอกว่าเจ้าขาถนนนี่เอง ช่วยย่นระยะทาง--เวลาคนอยู่มหานคร ถนนขาหักเมื่อไหร่ ชาวมหานครก็อยู่ลำบาก

เราพูดถึงแขนถนนที่ทอดไปในดงปรือ ทอดไปหารังปลา ลืมว่าบางแสนมีเสียงคลื่น เราอยู่บนท้องถนนที่มีแต่เสียงเครื่อง มุดไปตามขาถนนด้วยสภาพอ่อนแรงเต็มที

"นอนต่ออีกคืน พรุ่งนี้ไปหาปลากัน" แล้วเขาเดินไปหยิบคันเบ็ด อธิบายสายเบ็ดกี่ปอนด์ เหยื่อปลา ทุ่นวัดระดับน้ำ …