กลับไปเยือนมหานครเหนือจริง (8) กัปตันเรือโจรสลัดในตึกสยามโพรากอล

พ่อลูกก้าวไปในท้องอาคารตึกใหญ่ยักษ์ เมนูเด็ดของลุงเสี้ยวชวนชิมอันแสนระทึก ล้วนเมนูน้ำตาเล็ด ออกท่องดินแดนย่อโลกมาไว้ในแสงสี ทางลัดไปหาทะเล ฝูงปลาฉลาม ปลิงทะเล กระเบนราหู ฯลฯ และเรือโจรสลัดกลางมหาสมุทร โอโห .. พระเจ้าจอร์จตลอดรายการดุเดือดชวนหัวและชวนขนหัวลุกจริงๆ

ระหว่างรอเข้าประตูสู่ห้องลับ เราตกอยู่ท่ามกลางแสงวับแวมวูบวาบชวนตาลาย สองพ่อลูกนั่งกอดกันแน่น ทั้งหนาวทั้งลุ้นด้วยใจเต้นรัว ข้างหน้าจะเป็นอะไร มนุษย์ช่างเนรมิตฉากโรมานส์ได้มากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ พ่อเตรียมพร้อมเผชิญวรรคตอนความไม่รู้ ลูกยิ่งเตรียมพร้อมกับสิ่งแปลกหูแปลกตา ไม่เคยพบไม่เคยเห็น

เอาไงเอากันลุงเสี้ยว ..ลุย!!

เริ่มด้วยรับแว่นตาบางๆ แล้วเดินไปประจำการยังที่นั่ง ห้องหับดูแคบคับอย่างกับนั่งอยู่ในหลุม เจ้าลูกชายแสดงอาการดีใจด้วยซ้ำ เขาคงคิดว่าหนังการ์ตูนหรือเปล่าหนอ จอสี่เหลี่ยมใหญ่ยักษ์เปิดฉากแรกด้วยโจรสลัด เจ้าลูกชายโผโน้มตัวเข้าใส่พ่อทันที เหตุการณ์ชุลมุนไม่สู้ดี เรือโครงเครง ที่นั่งเอียง ..

เห็นท่าจะไม่ได้การ ผมรู้จักเจ้าลูกชายผมดี แต่น่านะ - ที่นั่งก็แพง จะออกไปก็เสียดาย ยังไม่คุ้มค่าราคาตั๋ว เจ้าหนัง 3 มิตินี่หนา ครั้นจะนั่งอยู่ต่อเห็นทีเป็นเรื่องอื่นแน่ๆ

กลั้นใจลุ้นรอบางอย่าง เผื่อลูกชายจะปรับตัวได้ แต่แล้วจู่ๆ เจ้าจมูกปลายาวเรียวแหลมอย่างกับปลายมีดผ่านมาเฉี่ยวลูกกะตา คนแบกปลาแทนที่จะรีบเดินจ้ำอ้าวผ่านจอไปเร็วๆ กลับหันเจ้าปากมีดคมมาจ้องตาท่าเดียว ค้ำลูกกะตาอยู่อย่างนั้น เรือโครงเครงอีกแล้ว คราวนี้พลัดหลงเข้าไปยังห้องลับ พวกแหอวนขาดๆ อะไรๆก็ดูเก่ากึ๊ก อย่างกับโดนเวทมนต์ ชั่วขณะนั้นเอง ละอองน้ำก็ฟุ้งออกมาจากจอ สะดุ้งทั้งพ่อ - ลูก ..

แล้วเสียงร้องฮื่อๆก็ดังตามมา พ่อคว้าตัวลูก ถอดแว่น เห็นภาพเบลอบนจอไม่แจ่มชัด กลับมาสู่โลกจริง แต่คุณลูกแยกไม่ออกอีกแล้ว ไหนโลกจริง ไหนโลกปลอม

"มันน่ากลัว คุณพ่อ มันน่ากลัวมาก" เสียงร้องฮือๆ ต่อไป
ชั่วขณะนั้นเอง เก้าอี้โยกอีกครั้ง ..
เป็นอันเสร็จสิ้น สองพ่อลูกกุลีกุจอลนลานมาท่ามกลางความมืดสลัว ดูคนอื่นช่างเพลิดเพลินตื่นเต้นเร้าใจ
สองพ่อลูกโดนกัปตันเรือโจรสลัดปล้นไปเรียบร้อย

นั่งคอยลุงเสี้ยวออกมาจากห้องลับ ลุงเสี้ยวถามด้วยความเป็นห่วง ว่ารู้อย่างนี้ลุงเสี้ยวจะไม่ชวนเด็กเข้าดูหรอก ยิ่งตอนท้ายๆ มีหนูวิ่งผ่านใต้เก้าอี้ด้วยนะ

แต่รายการในเมนูไม่จบเพียงแค่นั้น โลกใต้ทะเลยังรออยู่ มีเรือรอท่ารับไปท่องผืนน้ำ ในน้ำเต็มไปด้วยปลานักล่า สองจิตสองใจ ชั่งใจชั่งแล้วชั่งอีก ห่วงว่าจะมีคลื่นม้วนตัวทำให้เรือโคลงเคลงครั้งใหม่ จะยิ่งแย่เข้าไปอีก

ด่านนี้ผ่านไปได้สบาย ก่อนมารอพบกับประดาน้ำและนางเงือก โอ.. ทำได้ยังไงหนอ ยกทะเลมาไว้บนตึก เมจิคัลเลอโลกของเวทมนต์ชัดๆ ลูกชายนั่งนิ่งจับจ้องมองนางเงือก เขาสงสัยว่านางเงือกมาจากไหน พ่อรีบตอบว่า นางเงือกมากับรถไฟฟ้าขบวนเดียวกับที่เรามา

ด่านต่อไปก็ยิ่งคล่อง เป็นเมนูกล่องปลาเล็กปลาใหญ่ อุดมด้วยฝูงปลาหลากสายพันธุ์
เข้าไปในดงป่าดิบเหมือนป่าทาร์ซาน
ถ้ำ
รถยนต์แปลงร่างเป็นตู้ปลา
เดินไปไหนก็พบเห็นแต่ปลากับปลา …

เป็นเมนูชวนฝันอันเหลือเชื่อ ผมกับลุงเสี้ยวยังคุยถึงหนังสามมิติไม่เลิก ว่าเขาน่าจะส่งสัญญาณให้รู้หน่อยว่า เด็กไม่ควรดู ผู้ใหญ่เป็นโรคหัวใจยิ่งไม่ควรดู หรือใครก็ตามที่มีปัญหาทางสรีระภายใน ไม่น่าเป็นเรื่องรื่นรมย์

เมนูต้อนรับวันปิดเทอมที่ลุงเสี้ยวจัดให้นั้น คงยากจะถูกลืมเลือนไปจากใจเด็กชาย เขาพูดถึงมันบ่อยๆความน่ากลัวที่จู่โจมเข้ามา ดูราวกับเราเป็นเหยื่อชิ้นสำคัญ

โลกจริงกับโลกเหนือจริง เหลื่อมล้ำกันแค่เส้นยาแดงผ่าแปด ถ้าเลือกได้มากกว่านั้น ผมคงไม่จูงมือลูกไปเดินแยกศูนย์ออกมาจากแปด แต่ความไม่รู้ และคิดว่าเป็นเรื่องง่าย กลับกลายเป็นโจทย์ยากแสนยาก มหานครเหนือจริงพร้อมอภินันทนาการนำเสมอ ประดับความทรงจำอย่าให้ลืมเลือนกันง่ายๆ

ตอนหน้า มหานครเหนือจริงมาถึงทางตันแล้วครับ ต้องรีบส่งท้ายกันแบบห้วนๆ เพื่อกระโดดขึ้นรถไฟขบวนฉั่งถึงก็ฉั่ง - ถึงถึง - ก็ดี - ก็ฉั่ง - ถึงก็ฉั่ง - ถึงก็ดี - ถึงก็ฉั่ง ฉั่ง ฉั่ง ..