บ้านบรรทัดห้าเส้น

เด็กใหม่ในเมืองผมนั่งเขียนบทความชิ้นนี้ พร้อมๆ กับคิดถึงสมัยยังนุ่งกางเกงขาสั้นสีกากีอยู่ที่โรงเรียนมัธยมชายล้วนที่เขาลือกันว่านักเรียนหน้าตาดีแถวๆ ย่านคลองผดุงกรุงเกษม ("เขา" ที่ว่านี่

เด็กใหม่ในเมืองก่อนอื่น...คงต้องเรียนให้ท่านผู้อ่านทราบว่า "บ้านบรรทัดห้าเส้น" ตอนนี้คงไม่ได้เฮฮาครื้นเครงเหมือนที่เป็นในครั้งก่อนๆ สักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้รอบข้างชีวิตของผู้เขียนนั้นรายล้อม

เอาละครับ หลังจากที่ผมหายหน้าหายตาไปจาก "บ้านบรรทัดห้าเส้น" เพื่อหลีกทางให้นักเขียนหน้าใหม่ได้แสดงฝีมือ (จริง ๆ คืออู้งาน :-P) ก็ถึงเวลาสะสางงานให้เรียบร้อยเสียทีอัลบั้มที่ผมจะพูดถึงในคราวนี้ เป็นงานที่ย้อน

จันทน์กระพ้อ "หลงรักคนมีเจ้าของ แอบมองอยู่ทุกวันก็รู้ว่าคงทำได้เพียงเท่านี้ ได้พบเธอ คิดถึงแล้วนอนฝันดี..." ไม่รู้เดี๋ยวนี้เป็นอะไรรู้สึกตัวเมื่อไหร่เป็นต้องฮัมท่อนฮุคท่อนฮิต

ก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่ "บ้านบรรทัดห้าเส้น" ในตอนนี้ ผมต้องขออภัยท่านผู้อ่าน ที่ผมจะต้องติดบทความ "พุทธป๊อบ" ในตอนจบไว้ก่อน และผมขอสัญญาว่าในครั้งต่อไปจะมาใช้หนี้ให้เรียบร้อย ทั้งที่จริง ๆ แล้วผมตั้งใจจะลงในครั

ในสมัยที่ผมเรียนประถมอยู่ที่โรงเรียนคริสเตียนแห่งหนึ่งย่านบางรัก ในทุกเช้าวันจันทร์จะมีโปรแกรมพิเศษอยู่อันหนึ่งที่ผมรอคอย นั่นก็คือการเข้าห้องประชุมร่วมกันเพื่ออธิษฐานและฟังเรื่องราวของพระเจ้

"เป็นตัวของตัวเอง"...จริง ๆ นะผมได้ยินวลีที่ว่า "ระหว่างเม็ดน้ำตามีรอยยิ้ม" ครั้งแรกจากหนังสือ "ปฏิวัติเบา ๆ" ของคุณศิลา โคมฉาย ซึ่งผมคิดว่าวลีดังกล่าวคงใช้ได้กับช่วงปลายปีถึงช่วงสัปดาห์แรกของป

Junahjazzสวัสดีครับ หลัง jazz festival นี่ ก็รู้สึกคนไทยเราให้ความสนใจกะดนตรีแจ๊สมากขึ้นนะครับ ก็เป็นเรื่องดี แต่ jazz ในปัจจุบันเรียกได้ว่าพัฒนาไปจากรูปแบบเดิม ๆ มากมาย จนผู้ฟังจะเกิดการสับสนในการแยกแยะ jazz คื

ขณะที่ผมกำลังเขียนบทความของ "บ้านบรรทัดห้าเส้น" ตอนที่คุณกำลังอ่านอยู่นี้ ผมกำลังนึกถึงรถเข็นขายขนมเบื้องที่ปากซอยของสำนักงาน "ประชาไท" ของเรานี่แหละพูดถึงขนมเบื้อง...ใครที่เป็นนักนิยมขนมเบื้อง คงรู้

ผมนั่งเขียนบทความชิ้นนี้ในวันที่ 27 ธันวาคม ด้วยความรู้สึกที่คงเหมือนกับทุกท่านที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ จากเหตุการณ์อภิมหาภัยธรรมชาติที่เพิ่งเกิดขึ้นในไทยและประเทศต่าง ๆ ในเอเชีย ซึ่งก็ต้องพูดตรง ๆ ว่าเหตุการ

ต้องกล่าวกับผู้อ่านก่อนว่า ผมเขียนบทความชิ้นนี้ด้วยความรู้สึกเสียดายระคนใจหายกับเหตุการณ์ ๆ หนึ่งในวงการดนตรีไทยสากลที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ นั่นคือเหตุการณ์ที่คุณสุกี้-กมล สุโกศล แคลปป์ คุณบอย โกสิย

มีใครบางคนเคยทำนายเอาไว้ว่าในอนาคต โลกทั้งใบจะมีลักษณะทางวัฒนธรรมเพียงหนึ่งเดียว อัตลักษณ์เฉพาะตัวของแต่ละชนชาติจะถูกสลายลงไป ซึ่งแม้ว่าวันนี้คำทำนายดังกล่าวจะไม่ได้เกิดขึ้นจริงในทุกเรื่อง แต่หากเรามอง