Skip to main content

By u7, On 2007-05-07
ใจยังไม่นิ่ง สมองยังทำงานฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ วันนี้เป็นช่วงระยะเวลาที่ไม่ได้ดูทีวี ผมใช้เวลากว่าหลายชั่วโมงนั่งดูภาพถ่ายเก่าๆ เมื่ออดีตที่ผ่านมา ซึ่งเป็นภาพถ่
By u107, On 2007-05-07
บอย บ้าจริงๆ แล้วผมได้หวังค้นพบ "ความจริงแท้" ของสั
By u93, On 2007-05-05
ชอบเล่น search engin
By u112, On 2007-05-05
"รักเอย จริงหรือที่ว่าหวานหรือทรมานใจคน" ความรักไม่ได้เป็นเรื่องเล่น ๆ รักเป็นมากกว่าความรู้สึก ม
By u105, On 2007-05-05
 ช่วงนี้ ไปไหนมาไหนก็ได้ยิน ได้เห็นแต่ข่าว "จตุคามรามเทพ" ค่ะ ไม่ทราบว่าแถวๆ นี้มีใครบูชาบ้างไหมคะ เป็นอย่างไรบ้างเล่าสู่กันฟังหน่อยสิคะ เพราะส่วนตัวแล้วไม่มีกับเขาหรอกค่ะ
By u74, On 2007-05-04
นานที่ได้ลงไปกรุงเทพมหานคร ไปทุกทีก็มีเรื่องอันน่าประหลาดใจทุกครั้ง ต่างจากครั้งก่อนๆก็ตรงที่ผมพกลูกชายวัย 6 ขวบไปด้วย <
By u85, On 2007-05-04
ฤดูร้อนย่างเข้ามา ท่ามกลางไอร้อนผ่าวแบบนี้ สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันชุ่มฉ่ำยิ่งนัก คือการมาของไอติมข้าวเหนียวมะม่วงที่ร้านสเวนเซ่น ปกติฉันไม่ชอบกินไอติม จนเมื่อวันหนึ่งได้ลิ้
By u109, On 2007-05-03
คุณคงเคยขับรถเข้าไปในโรงพยาบาลบ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลที่ไหนก็คงเหมือนกัน ที่จอดรถมักจะเต็ม ต้องขับรถวนไปเวียนมาหาที่จอดบางทีต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะลงตัว ยิ่งเป็นเว
By u110, On 2007-05-03
ริมทาง ดอกหญ้าเจ้าชู้ก่อนจะโตเป็นผู้ใหญ่ เมล็ดแก่เกาะติดเหนียวหนึบเพื่อเติบโตขยายเผ่าพันธุ
By u6, On 2007-05-03
ไม่ได้คิดจะเขียนถึงวรรณกรรมชื่อดัง The Grapes of Wrath ของ จอห์น สไตน์แบค แต่อย่างใดค่ะ
By u102, On 2007-05-02
สายลมหอบพาเม็ดทรายหนีหายไปด้วยกันต่อหน้าต่อตา บนแผ่นดินโล่งกว้างที่ถูกไถเตรียมเพาะปลูกใหม่อีกหน เมื่อไรหนอ เม็ดทรายน้อยๆ จะได้สงบนิ่งอยู่ภายใต้ร่มเงาไม้อย่างสุขใจเสียที<
By u33, On 2007-05-02
บ่ายเยือนจันทร์ส่องหล้า ลางแสง ร้อนผ่อนรอนเรี่ยวแรง เรี่ยพื้น บ่ายหวังหวั่นเคลือบแคลง จางแจ่ม จันทร์นา
By u86, On 2007-05-02
เรจินัลด์ เรย์ บรรยายวิจักขณ์ พานิช ถักทอและร้อยเรียง
By u95, On 2007-04-30
ผมลดละการดื่มมาได้สอง-สามปีแล้วถึงแม้ผมจะเป็นคนที่ไม่ค่อยดื่มมากเ
By u8, On 2007-04-30
ก่อนคุยเรื่องต่อไป ขอให้ข้อมูลเพิ่มเติม กรณีข้อดีข้อเสียของ  พ.ร.บ.คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถกันก่อน เพื่อเป็นข้อมูลที่
By u75, On 2007-04-29
เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วที่สายรุ้งและเด่น กลับขึ้นมาจากท้องทะเล เด็กทั้งสองดำผุด ดำว่ายดูปะการังน้ำตื้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยโดยมีแม่คอยเฝ้าดูอยู่อย่างใกล้ชิด แม่กำ