ทางเดินกับความคิด

ก่อนกินยาบางอย่างเราต้องอ่านฉลากข้างขวด ที่ฉลากนั่นเองมีตัวอักษรระบุว่าอย่าลืม "เขย่าก่อนกิน"

อุปกรณ์บันทึกความสุขของคนเราแต่ละคนแตกต่างกัน เช่นเดียวกับความรู้สึกที่เราแต่ละคนมีต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็มากน้อยไม่เหมือนกัน บางคนชอบดอกไม้ รสชาติของอาหารหรือรอยยิ้มขอ

สองสามวันก่อนผมรวบรวมกระดาษจากหนังสือพิมพ์และนิตยสารเก่า กระดาษใช้แล้ว ลังกระดาษและเศษกระดาษประดามีทั้งหลายที่ไม่เคยทิ้งไปพักใหญ่แล้วเรียกรถซาเล้งที่วิ่งเข้ามาในซอยแถวบ

‘ทองสุข เมืองน้อย’* เป็นใครหรือจะมีตัวตนอยู่ที่ไหน ผมไม่มีทางทราบได้

เคยสังเกตภาพเขียนของเด็กๆ ไหม ภาพที่ผู้ใหญ่ชื่นชมยกย่องว่าเป็นต้นธารของจินตนาการและความพิสุทธิ์ในมุมมองของเด็กๆ ผู้อ่อนเยาว์ที่มีต่อโลก ชีวิตและสรรพสิ่งรายรอบตัว ภาพเขียนเหล่านั้นเป็นเพียง

พลิกสมุดบันทึกกลับไปหาข้อความเดิมๆ บนหน้ากระดาษครั้งที่บันทึกถึงวันที่ป่ายปีนขึ้นสู่ปลายยอดเขาสูงสุดลูกหนึ่งแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ – คินาบาลู จุดหมายส

หากใครที่เคยเกิดในครอบครัวใหญ่ที่มีพี่น้องมากกว่าสองคนขึ้นไป อาจจะเคยสัมผัสความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจหรือเกิดการเปรียบเทียบระหว่างพี่ๆ น้องๆ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาตามประสาคนในครอบครัวเดียวกัน ถ้า

ระหว่างลมหายใจเข้าและลมหายใจออกของคนเรา มีเรื่องราวอเนกอนันต์รอคอยการค้นพบและความเข้าใจจากคนเราอยู่………………….

หรือปีนี้ฝนจะมาก่อนกำหนด...เงยหน้ามองท้องฟ้าก็เห็นแต่ความครึ้มทะมึนของหมู่เ

สายวันหนึ่งยาวเรื่อยไปตลอดจนจรดอีกเช้าของวันหนึ่ง อาจเป็นได้แค่วันธรรมดาๆ ที่ผ่านไปอย่างเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไรน่าจดจำ ถ้าหากว่าเราไม่เสาะแสวงหาหรือ

ผมเพิ่งกลับจากการไปนั่งดูป่าสร้างเมฆม้วนตัวออกมาเป็นสายหมอก ดูลึกลับขรึมขลังแต่ก็มีพลัง ไม่แน่ใจว่านานเพียงใดแล้วที่ไม่ได้มีโอกาส ‘สัมผัส’

แม้จะผ่านเวลามาหลายปีแล้วก็ตาม แต่แสงไฟสีเหลืองสุกสว่างของชุมชนแห่งนั้นในราตรีแรกที่ย่างเท้าไปถึงก็ยังเรืองรองอยู่ในความทรงจำ แสงไฟธรรมดาๆ หลายดวงที่ส่องสะท้อนออกมาจา

คุณคิดว่าเงินสิบบาททุกวันนี้ซื้ออะไรได้บ้าง และจริงหรือที่ว่า "ของถูกไม่มี ของดี ของฟรีไม่มีในโลก"

จนแล้วจนรอดผมก็ยังไม่ได้ดูหนังเรื่อง An Inconvenient Truth ซึ่งว่าที่อดีตประธานาธิบดีอัล กอร์ของสหรัฐฯ (อันนี้ไม่ได้เขียนผิด แต่เขาแนะนำตั

ผมไม่รู้ว่าความสุขของแต่ละคนเป็นเช่นไร มีโฉมหน้าเหมือนหรือแตกต่างเช่นไร เพราะความสุขบางคราเป็นเช่นอาการค่อยๆ ซึมซาบเหมือนน้ำยามเอ่อขึ้นมาเปียกชื้นผืนทรายอันแห้งผาก มัน

ก่อนที่ความโกลาหลของการเดินทางเพื่อกลับภูมิลำเนาและเยี่ยมเยียนพ่อแม่พี่น้องญาติมิตรที่ต่างจังหวัดในช่วงปลายปี 2549 จะบังเกิด ผมปลีกตัวเองให้เวลาก

เพราะคนเราไม่มีความสามารถอย่างนกหรือสัตว์บางชนิดที่พึ่งพาเรียวปีกและปลายขนในการพาตัวเองไปถึงจุดหมายปลายทางตามที่ต้องการ ดังนั้นคนเราจึงต้องพัฒนาทักษะในการลำเลียงหรือ

แม้จะยังไม่ทันได้ไปชมภาพยนตร์สารคดีของสหรัฐอเมริกาเรื่อง An Inconvenient Truth ซึ่งเข้ามาฉายที่กรุงเทพฯ แต่แล้วข่าวสารเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ก็จู่โจมเข้ามาสู

คนเราแต่ละคนใช้เวลาไปในการเดินทางแต่ละครั้งไม่เท่ากัน บางคนเลือกที่จะใช้เวลาไม่กี่วันกับการไปเยือนบางที่ ขณะที่บางครั้งเส้นทางก็เป็นฝ่ายเลือกให้กับคนเราว่าจะต้องใช้เว

ผมนั่งอยู่ในบ้านและกำลังพลิกดูหนังสือ ‘บ้าน’ หรือที่แท้จริงคือ นิตยสารตกแต่งบ้าน ซึ่งมีเรื่องราวและข้อเขียนถึงการตกแต่งบ้านทั้งภายนอกและภ