ชีวิตในบทกวี

เมื่อตอนเด็กๆ  เพียงช่วงเรียนประถม  เราก็ได้รับการสอนว่าด้วยเรื่องมารยาท  เขาบอกเราว่า มันเป็นมารยาทอันดีงามของชาติเรา

ระหว่างการเดินทางอันยาวไกลของชีวิต  บางจังหวะบางเวลาเราก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องก้าวไปสู่ดินแดนหรืออารยธรรมที่ต่างออกไป  เรื่องราวที่ไม่

หลายหนที่เรามองเห็นความรักของยุคสมัยของเรา  เรามักได้เห็น ได้ยินเรื่องราวที่ผู้คน ว่าก็โดยเฉพาะคนหนุ่มสาว รัก และเลิกกันอย่างรวดเร็ว แล้วก็พร้อมจะมีรักใหม

บางอาณาจักร  บางดินแดนแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ชีวิตของเราวนเวียนเข้าไปพานพบสัมพันธ์ บางระยะเวลา   สัมพันธ์ ผูกพัน มิตรภาพที่ก่อ

ในการสนทนา  หลายครั้งหลายหน  ทั้งบรรยากาศ  และรวมถึงเรื่องราวที่สนทนานั้น  เราจะพบว่ายุคสมัยของเราถูกสร้างขึ้นด

ในบรรดาผู้คนผู้แสวงหาสุนทรียภาพแห่งชีวิต...  สุดแท้แต่รสนิยมอันเลอเลิศวิไลแห่งตนนั้น  หลากหลายมากมายวิถี ปัจจัย เหตุ ผล ที่มา ที่ไป การพานพบ โชค

ขณะวาระที่เรากำลังดำเนิน ดำรงอยู่ในวิถีนั้น ผ่านไป ผ่านไป  สภาวะเคลื่อนผ่าน พานพบ เรียนรู้ ตามเหมาะตามควรแก่กาล  นั่นแล้ว  ว่ากั

สุภาพบุรุษท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า  ครั้งหนึ่งเมื่อสุภาพสตรีจากยุโรปร่วมทางกับคณะบุคคลกลุ่มหนึ่งเพื่อเข้าไป  ให้ความช่วยเหลือ หรือพัฒนาชนเผ่

ประเดี๋ยวฟ้าคงจะสางแล้ว...เสียงไก่ขันแว่วมาไกลๆ จากหมู่บ้าน  อากาศหนาวเหน็บยะเยือก เสียจนต้องก่อไฟ  เผื่อพอได้ไอร้อน  น้ำค้างก็เ

ต้นไม้ต้นหนึ่ง...ยืนต้นอยู่เพียงลำพังกลางทุ่งโล่ง ที่ว่าเพียงลำพังก็เพราะมันเป็นต้นไม้  ต้นไม้ยืนต้น เพียงต้นเดียวที่มีอยู่ในทุ่งข

ด้านหนึ่งแผ่นดินมีฤดูหนาว  ฤดูร้อน ฤดูฝน  อีกด้านหนึ่งแผ่นดินก็มีฤดูเพาะปลูก  ฤดูเก็บเกี่ยว  รวมไปถึงยังมีฤดูน้ำ

จันทร์เสี้ยวดวงลอยดวงอยู่เหนือขอบฟ้าตะวันตก  แสงจันทร์กลบแสงดาวบางดวง บางแสงให้หลบหายไปอยู่หลังม่านแสงจันทร์  นั่นก็เป็นภาพสภาวะที่เกิดขึ้

วันนั้น…เรานั่งกันอยู่ในร้านอาหารเล็กๆ ขณะที่ฟ้าข้างนอกเริ่มเคลื่อนเข้าสู่ยามพลบ  ก่อนหน้านี้วัน หรือสองวัน ในการเดินทางร่วมกัน คว

โลกมิเคยห่างร้างความหมายดั่งเดียวกับชีวิตไม่เคยห่างร้างการเดินทาง

ดูเหมือนว่า...อันที่จริงมันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นว่า  ในวาระของมนุษย์มีความทรงจำมากมายที่เกี่ยวเนื่องแก่ความรัก  พื้นฐานง่ายๆ ที่มนุษย์เข้าใจไ

หนทางที่ทอดยาวไปสู่ผืนแผ่นดินมากมาย ในช่วงเวลานี้ และคงรวมถึงช่วงเวลาอื่นๆ ที่ผ่านพ้นไปแล้วนั้น  มากมายหลากหลายที่ถนนทอทอดไปในสุมทุมพุ่มไม้ ขุนเขา สายน้ำ

เมื่อยังเด็ก...เวลานั่งอยู่บนรถประจำทาง  ที่ทางแถบถิ่นบ้านผมเราเรียกมันทับศัพท์ภาษาฝรั่งว่ารถบัส  ซึ่งก็เป็นรถเมล์สีส้ม เปิดหน้าต่าง ยามจอดที

หากเช้าวันหนึ่งเราได้พบว่า...เมื่อแสงแรกแห่งตะวันส่องลอดผ่านม่านเมฆและทิวไม้สาดลงมากระทบหยดน้ำค้างบนยอดหญ้า  หากเมื่อเราได้ยืนอยู่ในมุมที่เหมาะสมนั้น เราจ

เธอเห็นนั่นไหม....ในสายน้ำเชี่ยว

บ่อยครั้งที่เราพูดถึง "วิถี" กับ "ชีวิต"  เม